നാലു വര്ഷം മുമ്പാണ്.
വീടും തിയേറ്ററുകളുമായി കറങ്ങി നടക്കുന്നതു കണ്ട് ബാപ്പയുടെ മുഖത്ത് ക്വൊസ്റ്റ്യന് മാര്ക്ക് വീണ സമയത്ത്, കരുനാഗപ്പള്ളി G-Tec ല് പഠിക്കാന് പോയി. (മര്യാദയ്ക്കൊരു യു.പി.എസ് പോലും ഇല്ലാത്തിടത്തു പഠിയ്ക്കുന്നതിനും ഒരു സുഖമുണ്ട്. ക്ഷമ എന്താണെന്നു കൃത്യമായി മനസ്സിലാകും ).
ഉത്തരവാദിത്വ ബോധം വല്ലാതെ കൂടിയതു കാരണം
ബൈക്ക് സര്വ്വീസിനു കൊടുത്ത ഒരു ദിവസം , ബസ്സില് പോകുമ്പോള് ബുക്ക് അടുത്തിരുന്ന ആരെയോ ഏല്പ്പിച്ചു.
വൈകിട്ട് വീട്ടില് വന്നു നോക്കുമ്പോ , ബുക്കിന്റെ പിറകില് ഒരു മൊബൈല് നമ്പര് .ഒപ്പം call me എന്നൊരു പെണ്ണെഴുത്തും . (പെമ്പിള്ളേരുടെ കയ്യെഴുത്തിനെപ്പറ്റി കുറേക്കാലം ഗവേഷണം നടത്തിയിട്ടുണ്ട്, പ്ലസ് റ്റുവിനു പഠിക്കുമ്പോള് ).
ആരാധകരെ നിരാശപ്പെടുത്തരുതല്ലോ.
വിളിച്ചു.
അപ്പുറത്തു നിന്നും ഒരു പുരുഷ ശബ്ദം .
നമ്മുടെ സദാചാര മണ്ഡലങ്ങളെയൊക്കെ പുച്ചത്തോടെ നോക്കി കാണുന്ന ആണിനും പെണ്ണിനുമിടയില് നില്ക്കുന്ന ഒരുത്തനായിരുന്നു അത്.
അന്നു മുതല് എനിക്കു സമാധാനമില്ലാതായി. രാത്രിയെന്നും , പകലെന്നുമില്ലാതെ വിളി. പലപ്പോഴും പല നമ്പരുകളില് നിന്ന്.
വെയിലത്തു നിന്നാല് മാത്രം ചുവന്നു കാണുന്ന എന്റെ തലമുടിയിലെ ഹെന്ന പോലും ബസ്സിലെ ആ ഇരുട്ടില് അവന് കണ്ടു പിടിച്ചു കളഞ്ഞു...!!!
ഒടുവില് ഞാനും അവനെ സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങി. :p
എനിക്കൊന്നു കാണണമെന്നു വല്ലാത്ത ആഗ്രഹമുണ്ടെന്നു ഭയം മറച്ചു വച്ച് ധരിപ്പിച്ചു.
വീടിനടുത്തുള്ള ടൌണില് നില്ക്കാം . പക്ഷേ, കാറില് വരണം , ഒറ്റയ്ക്കായിരിക്കണം , ഏതോ ഒരു തോടുണ്ട്, അവിടെപ്പോയിരുന്നു സംസാരിക്കാം , ആരുടെയും ശല്യമുണ്ടാകില്ല എന്നിങ്ങനെ കുറേ നിബന്ധന വച്ചു അവന്.
ഫ്രീക്ക് കളിച്ചു ബൈക്കില് പറന്നു മാത്രം ശീലമുള്ള എന്റെ സുഹൃത്തുക്കളെ ഞാന് വിവരം അറിയിച്ചു.
എന്റെ കാമുകനെ :/ ആള്ത്തിരക്ക് കുറവുള്ള ഒരു കടയുടെ വരാന്തയിലെത്തിച്ചു. കൃത്യസമയത്ത് കൂട്ടുകാരുമെത്തി.
ഇനിയെന്നെ വിളിക്കരുതെന്നും , അവനും ഞാനും ആണുങ്ങളാണെന്നും പറഞ്ഞ് മനസ്സിലാക്കി (??) വിരട്ടി വിയര്പ്പിച്ച് ആളെ പറഞ്ഞു വിടാനൊരുങ്ങിയതും ഒരു കൂട്ടുകാരന് പെട്ടെന്ന് അവന്റെ അമ്മിഞ്ഞയ്ക്കു## പിടിച്ചു. (tenggggggggg)
അവന് കരഞ്ഞോണ്ട് ഒരൊറ്റ ഓട്ടം . :o
അഭിമാനത്തിനു ക്ഷതം സംഭവിച്ചിട്ടാണു കരഞ്ഞത് എന്നു മനസ്സിലായി.
രാത്രിയെന്നും പകലെന്നുമില്ലാതെ ഫോണ് ചെയ്ത് ഒരു പാവം ചെറുപ്പക്കാരന്റെ (എന്റെ) ആത്മാഭിമാനത്തെ ചോദ്യം ചെയ്തപ്പോ ഇവനൊക്കെ ഓര്ക്കണമായിരുന്നു, ഞരമ്പു രോഗമുള്ള ആമ്പിള്ളേരു കൂട്ടുകാരു നമക്കും ഉണ്ടെന്ന്... :p
---------------------------------------------
ഇപ്പൊ ഇതെന്തിനാ പറഞ്ഞേന്നു വച്ചാല്, കരുനാഗപ്പള്ളി രെജിസ്റ്റ്രേഷനുള്ള ഒരു കാറിന്റെ മുന് സീറ്റിലിരുന്നു അവനിന്നലെ ആലപ്പുഴ ഭാഗത്തേക്ക് പോകുന്നത് കണ്ടു. ലുലുവില് നിന്നാണ് ഇറങ്ങിപ്പോയത്.
എന്താണോ എന്തോ...!!! :p
വീടും തിയേറ്ററുകളുമായി കറങ്ങി നടക്കുന്നതു കണ്ട് ബാപ്പയുടെ മുഖത്ത് ക്വൊസ്റ്റ്യന് മാര്ക്ക് വീണ സമയത്ത്, കരുനാഗപ്പള്ളി G-Tec ല് പഠിക്കാന് പോയി. (മര്യാദയ്ക്കൊരു യു.പി.എസ് പോലും ഇല്ലാത്തിടത്തു പഠിയ്ക്കുന്നതിനും ഒരു സുഖമുണ്ട്. ക്ഷമ എന്താണെന്നു കൃത്യമായി മനസ്സിലാകും ).
ഉത്തരവാദിത്വ ബോധം വല്ലാതെ കൂടിയതു കാരണം
ബൈക്ക് സര്വ്വീസിനു കൊടുത്ത ഒരു ദിവസം , ബസ്സില് പോകുമ്പോള് ബുക്ക് അടുത്തിരുന്ന ആരെയോ ഏല്പ്പിച്ചു.
വൈകിട്ട് വീട്ടില് വന്നു നോക്കുമ്പോ , ബുക്കിന്റെ പിറകില് ഒരു മൊബൈല് നമ്പര് .ഒപ്പം call me എന്നൊരു പെണ്ണെഴുത്തും . (പെമ്പിള്ളേരുടെ കയ്യെഴുത്തിനെപ്പറ്റി കുറേക്കാലം ഗവേഷണം നടത്തിയിട്ടുണ്ട്, പ്ലസ് റ്റുവിനു പഠിക്കുമ്പോള് ).
ആരാധകരെ നിരാശപ്പെടുത്തരുതല്ലോ.
വിളിച്ചു.
അപ്പുറത്തു നിന്നും ഒരു പുരുഷ ശബ്ദം .
നമ്മുടെ സദാചാര മണ്ഡലങ്ങളെയൊക്കെ പുച്ചത്തോടെ നോക്കി കാണുന്ന ആണിനും പെണ്ണിനുമിടയില് നില്ക്കുന്ന ഒരുത്തനായിരുന്നു അത്.
അന്നു മുതല് എനിക്കു സമാധാനമില്ലാതായി. രാത്രിയെന്നും , പകലെന്നുമില്ലാതെ വിളി. പലപ്പോഴും പല നമ്പരുകളില് നിന്ന്.
വെയിലത്തു നിന്നാല് മാത്രം ചുവന്നു കാണുന്ന എന്റെ തലമുടിയിലെ ഹെന്ന പോലും ബസ്സിലെ ആ ഇരുട്ടില് അവന് കണ്ടു പിടിച്ചു കളഞ്ഞു...!!!
ഒടുവില് ഞാനും അവനെ സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങി. :p
എനിക്കൊന്നു കാണണമെന്നു വല്ലാത്ത ആഗ്രഹമുണ്ടെന്നു ഭയം മറച്ചു വച്ച് ധരിപ്പിച്ചു.
വീടിനടുത്തുള്ള ടൌണില് നില്ക്കാം . പക്ഷേ, കാറില് വരണം , ഒറ്റയ്ക്കായിരിക്കണം , ഏതോ ഒരു തോടുണ്ട്, അവിടെപ്പോയിരുന്നു സംസാരിക്കാം , ആരുടെയും ശല്യമുണ്ടാകില്ല എന്നിങ്ങനെ കുറേ നിബന്ധന വച്ചു അവന്.
ഫ്രീക്ക് കളിച്ചു ബൈക്കില് പറന്നു മാത്രം ശീലമുള്ള എന്റെ സുഹൃത്തുക്കളെ ഞാന് വിവരം അറിയിച്ചു.
എന്റെ കാമുകനെ :/ ആള്ത്തിരക്ക് കുറവുള്ള ഒരു കടയുടെ വരാന്തയിലെത്തിച്ചു. കൃത്യസമയത്ത് കൂട്ടുകാരുമെത്തി.
ഇനിയെന്നെ വിളിക്കരുതെന്നും , അവനും ഞാനും ആണുങ്ങളാണെന്നും പറഞ്ഞ് മനസ്സിലാക്കി (??) വിരട്ടി വിയര്പ്പിച്ച് ആളെ പറഞ്ഞു വിടാനൊരുങ്ങിയതും ഒരു കൂട്ടുകാരന് പെട്ടെന്ന് അവന്റെ അമ്മിഞ്ഞയ്ക്കു## പിടിച്ചു. (tenggggggggg)
അവന് കരഞ്ഞോണ്ട് ഒരൊറ്റ ഓട്ടം . :o
അഭിമാനത്തിനു ക്ഷതം സംഭവിച്ചിട്ടാണു കരഞ്ഞത് എന്നു മനസ്സിലായി.
രാത്രിയെന്നും പകലെന്നുമില്ലാതെ ഫോണ് ചെയ്ത് ഒരു പാവം ചെറുപ്പക്കാരന്റെ (എന്റെ) ആത്മാഭിമാനത്തെ ചോദ്യം ചെയ്തപ്പോ ഇവനൊക്കെ ഓര്ക്കണമായിരുന്നു, ഞരമ്പു രോഗമുള്ള ആമ്പിള്ളേരു കൂട്ടുകാരു നമക്കും ഉണ്ടെന്ന്... :p
---------------------------------------------
ഇപ്പൊ ഇതെന്തിനാ പറഞ്ഞേന്നു വച്ചാല്, കരുനാഗപ്പള്ളി രെജിസ്റ്റ്രേഷനുള്ള ഒരു കാറിന്റെ മുന് സീറ്റിലിരുന്നു അവനിന്നലെ ആലപ്പുഴ ഭാഗത്തേക്ക് പോകുന്നത് കണ്ടു. ലുലുവില് നിന്നാണ് ഇറങ്ങിപ്പോയത്.
എന്താണോ എന്തോ...!!! :p
No comments:
Post a Comment